 |
| Beau laat zijn koekjes niet inpikken door de manager van het Guesthouse |
Beau heeft zijn familie en Juliet, het kindermeisje. Zijn school waar hij prat op gaat en goed wordt afgeschermd. Dan is er Kirigime Guest house, een groot complex met een ruime tuin. De manager is zijn vriend (euh) en iedereen van kok tot bewaker kent hem. Tot slot is er het kerkgenootschap waar mama deel van uit maakt. De leden geven haar en Beau gezelschap en springen regelmatig eens binnen. Beau gaat zondags naar de mis: voor kinderen is er een aparte dienst. Mama heeft allerlei taken in de Church of Uganda: van koorlid tot secretaris van het vijfjarenplan.
.jpg) |
| Beau speelt moedertje |
Natuurlijk pikt Beau allerlei lokale gewoonten op. Toch lijkt hij tegelijk een buitenbeentje. Hij eet met zijn ene hand en houdt zijn vork in zijn andere hand. Hij eet zittend op de grond, morst zoals iedereen maar kuist daarna alles piekfijn op. Hij spreekt Rukiga en Engels. Hij wordt aanzien als een blanke in een zwarte school. De kinderen aan de waterbron roepen hem (onterecht) na dat hij geen Rukiga spreekt. Hij kruipt overal op en kan zelf zijn sletsen wassen. Met veel geduld blinkt hij ze tot in de puntjes op.
Vanavond hebben we gelachen aan tafel. Hij zei dat hij op school helemaal vooraan in de rij gaat staan om te eten. Daar komt het nodige duw- en trekwerk aan te pas… Hij houdt alles goed in de gaten als een overlever. Als de kust vrij is schuift hij een stoel bij om de bananen uit het bovenvak van de kast te halen. En hij heeft graag een centje op zak: laat uw geld niet rondslingeren.