 |
| Beau 08-08-2022 |
Aan: Kinderrechtencommissariaat
https://www.kinderrechten.be/doelgroepen/ouder
Gebruik en misbruik van de 'Wet op de frauduleuze erkenning'
Deze klacht gaat over het misbruik dat gemaakt wordt van de ‘Wet op de frauduleuze erkenning’ en de schade die daardoor aangericht wordt bij jonge kinderen en hun families.
In dit geval gaat het over de vraag om erkenning vaderschap, die ik Leon Peeters, vader van Beau Aijuka Peeters, geboren op 10 januari 2019 in Kabale Oeganda, heb gericht aan de gemeente Laarne. De geschiedenis van dit dossier is gedocumenteerd in de blog mijnpapawoontinLaarne.blogspot.com Maar uiteraard kan ik u een copie bezorgen van alle ambtelijke en gerechtelijke documenten die u noodzakelijk acht voor het beoordelen van de klacht.
Mijn grieven zijn dat
Actor 1 De gemeente Laarne
-de gemeente Laarne mij, voorjaar 2019, eerst een lange reeks van niet noodzakelijke documenten heeft gevraagd om het erkenningsdossier te openen. De ambtenaar (het diensthoofd) kon ook niet goed preciseren wat hij juist nodig had.
Bijna een jaar later heeft de ambtenaar, na ten langen leste advies te hebben gevraagd aan zijn beroepsvereniging, zich tevreden gesteld met een beperkt aantal documenten. Ik neem aan onder druk van de advocaat die ik ondertussen had aangesteld.
Door deze aanpak van de ambtenaar ging al van bij de start heel veel tijd verloren;
-vervolgens heeft de ambtenaar het dossier doorgestuurd naar de rechtbank met “een vermoeden van schijnerkenning” ook al geeft hij nergens aan wat de specifieke redenen zijn die dit vermoeden hebben opgewekt;
Actor 2 Het parket
-de substituut van de rechtbank van Gent heeft uit het verhoor door de politie van Wetteren -dat door de inspecteur objectief werd samengevat- eind 2020 een verhaal gebrouwen dat in de verste verte niet overeenstemt met de werkelijkheid. Hij concludeerde dat ik de moeder niet voldoende kende en evenmin mijn kind en leverde in november 2020 een negatief advies af.
Hij keek voorbij aan feitelijke gegevens als ruim 4 maanden samen zijn met de moeder tijdens de zwangerschap en ruim 4 maanden samen zijn met Beau en zijn mama tijdens het eerste levensjaar van Beau. Tijdens het tweede jaar waren de grenzen tussen België en Oeganda gesloten (COVID 19 maatregel).
-de gemeenteambtenaar had het advies van de substituut als te dun naast zich neer kunnen leggen maar deed dit niet en weigerde de erkenning te acteren.
Actor 3 De rechter
De advokaat tekende beroep aan bij de familierechtbank. Hij startte een procedure om op vraag van de moeder de afstamming van Beau te laten vaststellen.
Hij heeft de resultaten van een DNA-onderzoek neergelegd bij de rechtbank. Tevens bewijzen dat ik bekommerd ben om de zorg voor Beau en zijn moeder: storten onderhoudsgeld, samen huren van een woning, inschrijving van Beau in een kleuterschool, familiefoto’s, uittreksels van what’s app gesprekken die het bestaan van een affectieve en zorgende relatie aantonen.
-vervolgens heeft de ambtenaar het dossier doorgestuurd naar de rechtbank met “een vermoeden van schijnerkenning” ook al geeft hij nergens aan wat de specifieke redenen zijn die dit vermoeden hebben opgewekt;
Actor 2 Het parket
-de substituut van de rechtbank van Gent heeft uit het verhoor door de politie van Wetteren -dat door de inspecteur objectief werd samengevat- eind 2020 een verhaal gebrouwen dat in de verste verte niet overeenstemt met de werkelijkheid. Hij concludeerde dat ik de moeder niet voldoende kende en evenmin mijn kind en leverde in november 2020 een negatief advies af.
Hij keek voorbij aan feitelijke gegevens als ruim 4 maanden samen zijn met de moeder tijdens de zwangerschap en ruim 4 maanden samen zijn met Beau en zijn mama tijdens het eerste levensjaar van Beau. Tijdens het tweede jaar waren de grenzen tussen België en Oeganda gesloten (COVID 19 maatregel).
-de gemeenteambtenaar had het advies van de substituut als te dun naast zich neer kunnen leggen maar deed dit niet en weigerde de erkenning te acteren.
Actor 3 De rechter
De advokaat tekende beroep aan bij de familierechtbank. Hij startte een procedure om op vraag van de moeder de afstamming van Beau te laten vaststellen.
Hij heeft de resultaten van een DNA-onderzoek neergelegd bij de rechtbank. Tevens bewijzen dat ik bekommerd ben om de zorg voor Beau en zijn moeder: storten onderhoudsgeld, samen huren van een woning, inschrijving van Beau in een kleuterschool, familiefoto’s, uittreksels van what’s app gesprekken die het bestaan van een affectieve en zorgende relatie aantonen.
De rechter heeft een voogd aangesteld (oorspronkelijk niet, later wel) die stelt dat het in het belang is van Beau mij als vader te erkennen.
-Door uitstel wegens gerechtelijk verlof en het vellen van een tussenvonnis is het dossier nu al zowat anderhalf jaar bij de rechtbank. Op de zitting van enkele dagen geleden -8 september- verklaarde de rechter uiteindelijk dat hij nu over alle informatie beschikt die nodig is om een vonnis te vellen. Hij stelde dit in het vooruitzicht voor 5 oktober eerstkomend.
Afwachten wat het wordt. Zoals steeds. Ik kan niet zeggen dat de rechter naar mij gekeken heeft als een mens, maar veeleer als ‘quantité négligable’ (een persoon die je buiten beschouwing kan laten, met wie geen rekening hoeft te worden gehouden).
De situatie van Beau
Ondertussen is Beau drie jaar en negen maanden. Zijn leeftijdsgenootjes in Vlaanderen zijn begonnen aan hun tweede jaar op school.
Wij hebben geregeld contact via what’s app en hij spreekt geregeld tegenover derden over papa. Maar hij weet niet waar hij het heeft met zijn vader.
Wat het doet met Beau is niet zo gemakkelijk te omschrijven omdat er niet echt een vraag-antwoord over dit onderwerp mogelijk is met een kind op zijn leeftijd maar dat hij ernaar verlangt om zijn vader meer te zien is wel duidelijk.
Wat de invloed gaat zijn van heel deze situatie op de ontwikkeling van Beau is moeilijk in te schatten. Het is wel duidelijk dat in de gegeven omstandigheden geen normale evenwichtige band kind-vader en vader-kind kan groeien.
Schijnkinderen
Gaat België schijnkinderen creëren? was de titel van een artikel in MO uit 2018. Het lijkt er sterk op.
Het doet mij denken aan een hedendaagse versie van het metissen verhaal uit de koloniale tijd. Beau valt tussen twee werelden: in Oeganda is hij niet echt welkom; in België -in casu in Laarne, een gemeente die zich nota bene als kindvriendelijk wil profileren- ook niet.
Wat het met zijn moeder en mij doet? Ik kan het niet beter uitdrukken dan zijn moeder: wat wij meemaken vergiftigt onze geesten.
Ik heb rond gekeken op de website van het Kinderrechtencommissariaat en o.a. uw adviezen bij de wet op de frauduleuze erkenning gelezen. Hier gaat het niet meer over de wet -die aanvaard ik- maar over de kromme toepassing ervan: die aanvaard ik niet. Daarom zou ik u willen vragen mijn blog door te nemen, de case Beau -om het zo te noemen- te evalueren, mee te waken over zijn belang en ons te ondersteunen bij de verdere afhandeling van dit dossier.
-Door uitstel wegens gerechtelijk verlof en het vellen van een tussenvonnis is het dossier nu al zowat anderhalf jaar bij de rechtbank. Op de zitting van enkele dagen geleden -8 september- verklaarde de rechter uiteindelijk dat hij nu over alle informatie beschikt die nodig is om een vonnis te vellen. Hij stelde dit in het vooruitzicht voor 5 oktober eerstkomend.
Afwachten wat het wordt. Zoals steeds. Ik kan niet zeggen dat de rechter naar mij gekeken heeft als een mens, maar veeleer als ‘quantité négligable’ (een persoon die je buiten beschouwing kan laten, met wie geen rekening hoeft te worden gehouden).
De situatie van Beau
Ondertussen is Beau drie jaar en negen maanden. Zijn leeftijdsgenootjes in Vlaanderen zijn begonnen aan hun tweede jaar op school.
Wij hebben geregeld contact via what’s app en hij spreekt geregeld tegenover derden over papa. Maar hij weet niet waar hij het heeft met zijn vader.
Wat het doet met Beau is niet zo gemakkelijk te omschrijven omdat er niet echt een vraag-antwoord over dit onderwerp mogelijk is met een kind op zijn leeftijd maar dat hij ernaar verlangt om zijn vader meer te zien is wel duidelijk.
Wat de invloed gaat zijn van heel deze situatie op de ontwikkeling van Beau is moeilijk in te schatten. Het is wel duidelijk dat in de gegeven omstandigheden geen normale evenwichtige band kind-vader en vader-kind kan groeien.
Schijnkinderen
Gaat België schijnkinderen creëren? was de titel van een artikel in MO uit 2018. Het lijkt er sterk op.
Het doet mij denken aan een hedendaagse versie van het metissen verhaal uit de koloniale tijd. Beau valt tussen twee werelden: in Oeganda is hij niet echt welkom; in België -in casu in Laarne, een gemeente die zich nota bene als kindvriendelijk wil profileren- ook niet.
Wat het met zijn moeder en mij doet? Ik kan het niet beter uitdrukken dan zijn moeder: wat wij meemaken vergiftigt onze geesten.
Ik heb rond gekeken op de website van het Kinderrechtencommissariaat en o.a. uw adviezen bij de wet op de frauduleuze erkenning gelezen. Hier gaat het niet meer over de wet -die aanvaard ik- maar over de kromme toepassing ervan: die aanvaard ik niet. Daarom zou ik u willen vragen mijn blog door te nemen, de case Beau -om het zo te noemen- te evalueren, mee te waken over zijn belang en ons te ondersteunen bij de verdere afhandeling van dit dossier.