Omdat van een schijnerkenning sprake is wanneer de vader zich niet bekommert om zijn kind, laat ik op deze blog zien dat ik wel degelijk bezorgd ben om Beau. Tegelijkertijd wil ik ook puzzelstukjes bewaren om na te denken over de impact die de gedwongen scheiding van kinderen van één van hun ouders op hen heeft. Ik richt me daarbij in het bijzonder op bi-culturele en bi-nationale kinderen.
Beau beeindigt de ‘middle class’
 |
| Bishop Asili, de school van Beau |
Terwijl ik op weg ben van Kigali naar Brussel loopt het schooljaar van Beau ten einde. Hij is uitgekozen om de ‘speech’ te geven als vertegenwoordiger van de ‘middle class’. Beau was saying the advising words, like when power goes off from your place, check with your neighbours to confirm.
Mercy miste het ‘entertainment’ in de school maar van de leerkrachten van Beau vernam ze that he did it well and he was not shy.
Het is een beloning voor Beau die een enorme progressie heeft gemaakt. Van één van de laatsten in de klas is hij opgeschoven naar de voorhoede.
Beau leert fietsen
 |
Het is nu grote vakantie voor Beau -van begin december tot begin februari- en eigenlijk heeft hij niet zoveel om handen. Zijn nonkel probeert hem te leren fietsen zonder zijwieltjes. In Kabale heb je wel fietstaxis (uitsluitend mannen), maar je ziet er geen kinderen op straat fietsen. In Laarne-Kalken wel: kleuters komen soms al naar school met de fiets. Er worden ook al wedstrijden georganiseerd voor kleuters, met loopfietsjes dan.
 |
| Laarne 2023 |
Op internet heb ik gezien dat er in Europa fietscursussen worden aangeboden voor kleine kinderen. Vooral in Groot-Brittannië en Nederland zijn ze heel actief op dit vlak! Kinderen met een beperking of angsten komen daarbij in het bijzonder aan bod maar het gaat ruimer.