De rechter stelt een uitspraak in september in het vooruitzicht (hij heeft ook een datum in de tweede helft van september genoemd maar ik heb die niet genoteerd). September? Jawel. In juli en augustus is het immers “gerechtelijk verlof”.
Ik heb geluk: op 26/08/2021 is “het monster van Lochness” weer opgedoken en Eric Beaucourt -de naam is toeval- belooft ons eens en voor altijd af te rekenen met het monster. Hij gaat het “gerechtelijk verlof” in een breder perspectief plaatsen en het positieve ervan uitleggen.
In niet technische termen leer ik dat tijdens het gerechtelijke verlof van juli en augustus een aantal magistraten toch gedurende veertien dagen ter beschikking moeten zijn van de rechtbank. Ze houden zich bezig met dringende zaken b.v. rond aangehoudenen, kortgeding, inbeslagname.
Ze werken ook aan de zaken die ze tijdens het jaar niet op de door de wet gestelde termijn hebben kunnen afwerken, de zaken die ze in de laatste week van juni hebben binnen gehaald en tenslotte wordt de laatste week van augustus gebruikt voor de voorbereiding van de zaken die beginnen vanaf september. “Dit alles is ook het geval indien een magistraat geen dienstperiode heeft tijdens het gerechtelijk verlof.”
Het is dus maar schijnbaar dat de rechter twee maanden verlof heeft. Ik herinner me dat hij op de tweede zitting zei dat hij de zaak toch “mee naar huis zou nemen”.
De auteur legt verder uit dat het ook de burger die in een zaak betrokken is de gelegenheid geeft om op vakantie te gaan -en de burger hoeft tenzij in uitzonderlijke zaken geen dagvaarding te vrezen tijdens zijn afwezigheid enz.
Ook de advocaat kan genieten van een welverdiende rust, hij hoeft zijn zaak niet aan een ander over te laten en hij kan conclusies schrijven in hangende zaken.
Het besluit is: iedereen vaart er wel bij en ik (de rechtsonderhorige) hoef dus zeker niet te denken dat de voorzitter van de rechtbank geen belang hecht aan mijn zaak of van een extra lange vakantie geniet.
Tenslotte haalt de auteur nog aan dat de magistratuur geen volledig sociaal statuut heeft, dat de werklastmeting waarover men het in principe eens is maar niet van de grond komt en dat niet aangetoond is dat er een verband is tussen het gerechtelijk verlof en de gerechtelijke achterstand.
Gerechtelijk verlof: het Monster van Loch Ness (jubel.be)