 |
| Come on Belgium |
Best leuk dat het vliegtuig verre van volzet is. Zo heeft bijna iedereen twee plaatsen. Mondmaskers zijn nog verplicht. De hostessen zijn vriendelijk als in de oude tijd en hebben voorzeker al 23 keer Covid gehad. “Nee, nog maar één keer”, vertelt Marie-Josée.
De vlucht van Brussels Airlines komt traditiegetrouw laat aan in Entebbe. Ook Oeganda pratikeert nu online visum aanvragen: het gevolg is langer aanschuiven in de luchthaven. De wereld is voor de helft gevuld met ‘civil servants’ die alles in goede banen leiden.
Het is bijna middernacht wanneer ik Beau hoor roepen: papa! Zij hebben mij eerst gezien. Hij heeft een roosje meegebracht: wat lief van hem. We stappen gedrieën achter in de taxi voor de nachtelijke rit naar Kampala.
 |
| Beau en mama (Green Valley, Kampala) |
Beau wordt wakker met een beertje dat muziek maakt. Hij gaat ontbijten met een Uganda T-shirt en zijn nieuwe pet ‘come on Belgium’. Hij heeft ze nog altijd op als we in de namiddag een wandeling maken naar het Victoria meer.
 |
| Beau en de fisherman |
Waar is de vis? In het water. Onder de speedboot. En in de vismijn. Hij mag met ‘Mister pez’ poseren. En al is het gewaagd we schuiven toch aan in één van de visrestaurantjes. Ze proberen me gerust te stellen: “in Oeganda is er geen corona.”