 |
| Beau is waakzaam |
Maandagmorgen is het tijd om aan het werk te gaan. We wisselen geld voor het project in het vertrouwde wisselkantoor. Overal valt het op dat het minder druk is. Het hoofdkantoor van de bank waarschuwt voor ‘idle people’ in de hal.
Nu we gerust zijn gaan we in Java’s Café fruitsap drinken. De prijzen zijn opgeslagen en er wordt minder verbruikt. De Oegandese economie slabakt. Om te eten gaan we in de vooravond naar Le petit bistro/French restaurant. Dat blijkt met de grond gelijk gemaakt voor een lelijk flatgebouw.
Na wat zoeken vinden we ze wat verder aan de overkant. De goede dagen van het gemoedelijke terras en de voldane klanten zijn voorbij. Al wachtend telefoneren we rond om uit te vinden of we geen gelegenheidslift naar Kabale kunnen krijgen.
 |
| Beau op hotel in Kampala. Zijn pet houdt hij dichtbij. |
De internationale buslijnen hebben hun trafiek nog niet hervat. De Oegandese bussen zijn te oud en te vuil. Uiteindelijk gaan we mee met een minibus uitgebaat door een inwoner van Kabale die in het coronagat is gesprongen. Het leuke is dat het busje vol zit met mensen uit Kabale: een journaliste, een schooldirecteur, een politieinspecteur… en ons thuis afzet!